昌谷诗
2025-09-25 08:01
古诗大全
- 昌谷诗（昌谷五月稻）原文：
- 【昌谷诗】昌谷五月稻，细青满平水。[1]遥峦相压叠，颓绿愁堕地。光洁无秋思，凉旷吹浮媚。竹香满凄寂，粉节涂生翠。草发垂恨鬓，光露泣幽泪。层围烂洞曲，芳径老红醉。攒虫锼古柳，蝉子鸣高邃。大带委黄葛，紫蒲交狭涘。石钱差复籍，厚叶皆蟠腻。汰沙好平白，立马印青字。晚鳞自遨游，瘦鹄暝单峙。嘹嘹湿蛄声，咽源惊溅起。纡缓玉真路，神娥蕙花里。[2]苔絮萦涧砾，山实垂赪紫。小柏俨重扇，肥松突丹髓。鸣流走响韵，垄秋拖光穗。[3]莺唱闵女歌，瀑悬楚练帔。风露满笑眼，骈岩杂舒坠。[4]乱筱迸石岭，细颈喧岛瑟。日脚扫昏翳，新云启华閟。谧谧厌夏光，商风道清气。高眠服玉容，烧桂祀天几。[5]雾衣夜披拂，眠坛梦真粹。待驾栖鸾老，故宫椒壁圮。[6]鸿珑数铃响，羁臣发凉思。阴藤束朱键，龙帐着魈魅。碧锦帖花柽，香衾事残贵。歌尘蠹木在，舞彩长云似。珍壤割绣段，里俗祖风义。邻凶不相杵，疫病无邪祀。鲐皮识仁惠，总角知腼耻。县省司刑官，户乏诟租吏。竹薮添堕简，石矶引钩饵。溪湾转水带，芭蕉倾蜀纸。岑光晃糓襟，孤景拂繁事。泉樽陶宰酒，月眉谢郎妓。丁丁幽钟远，矫矫单飞至。霞巘殷嵯峨，危溜声争次。淡蛾流平碧，薄月眇阴悴。凉光入涧岸，廓尽山中意。渔童下宵网，霜禽竦烟翅。潭镜滑蛟涎，浮珠噞鱼戏。风桐瑶匣瑟，萤星锦城使。柳缀长缥带，篁掉短笛吹。石根缘绿藓，芦笋抽丹渍。漂旋弄天影，古桧拿云臂。愁月薇帐红，罥云香蔓刺。芒麦平百井，闲乘列千肆。刺促成纪人，好学鸱夷子。
- 昌谷诗（昌谷五月稻）拼音解读：
- 【chāng gǔ shī 】chāng gǔ wǔ yuè dào ，xì qīng mǎn píng shuǐ 。[1]yáo luán xiàng yā dié ，tuí lǜ chóu duò dì 。guāng jié wú qiū sī ，liáng kuàng chuī fú mèi 。zhú xiāng mǎn qī jì ，fěn jiē tú shēng cuì 。cǎo fā chuí hèn bìn ，guāng lù qì yōu lèi 。céng wéi làn dòng qǔ ，fāng jìng lǎo hóng zuì 。zǎn chóng sōu gǔ liǔ ，chán zǐ míng gāo suì 。dà dài wěi huáng gě ，zǐ pú jiāo xiá sì 。shí qián chà fù jí ，hòu yè jiē pán nì 。tài shā hǎo píng bái ，lì mǎ yìn qīng zì 。wǎn lín zì áo yóu ，shòu hú míng dān zhì 。liáo liáo shī gū shēng ，yān yuán jīng jiàn qǐ 。yū huǎn yù zhēn lù ，shén é huì huā lǐ 。[2]tái xù yíng jiàn lì ，shān shí chuí chēng zǐ 。xiǎo bǎi yǎn zhòng shàn ，féi sōng tū dān suǐ 。míng liú zǒu xiǎng yùn ，lǒng qiū tuō guāng suì 。[3]yīng chàng mǐn nǚ gē ，bào xuán chǔ liàn pèi 。fēng lù mǎn xiào yǎn ，pián yán zá shū zhuì 。[4]luàn xiǎo bèng shí lǐng ，xì jǐng xuān dǎo sè 。rì jiǎo sǎo hūn yì ，xīn yún qǐ huá bì 。mì mì yàn xià guāng ，shāng fēng dào qīng qì 。gāo mián fú yù róng ，shāo guì sì tiān jǐ 。[5]wù yī yè pī fú ，mián tán mèng zhēn cuì 。dài jià qī luán lǎo ，gù gōng jiāo bì pǐ 。[6]hóng lóng shù líng xiǎng ，jī chén fā liáng sī 。yīn téng shù zhū jiàn ，lóng zhàng zhe xiāo mèi 。bì jǐn tiē huā chēng ，xiāng qīn shì cán guì 。gē chén dù mù zài ，wǔ cǎi zhǎng yún sì 。zhēn rǎng gē xiù duàn ，lǐ sú zǔ fēng yì 。lín xiōng bú xiàng chǔ ，yì bìng wú xié sì 。tái pí shí rén huì ，zǒng jiǎo zhī miǎn chǐ 。xiàn shěng sī xíng guān ，hù fá gòu zū lì 。zhú sǒu tiān duò jiǎn ，shí jī yǐn gōu ěr 。xī wān zhuǎn shuǐ dài ，bā jiāo qīng shǔ zhǐ 。cén guāng huǎng gǔ jīn ，gū jǐng fú fán shì 。quán zūn táo zǎi jiǔ ，yuè méi xiè láng jì 。dīng dīng yōu zhōng yuǎn ，jiǎo jiǎo dān fēi zhì 。xiá yǎn yīn cuó é ，wēi liū shēng zhēng cì 。dàn é liú píng bì ，báo yuè miǎo yīn cuì 。liáng guāng rù jiàn àn ，kuò jìn shān zhōng yì 。yú tóng xià xiāo wǎng ，shuāng qín sǒng yān chì 。tán jìng huá jiāo xián ，fú zhū yǎn yú xì 。fēng tóng yáo xiá sè ，yíng xīng jǐn chéng shǐ 。liǔ zhuì zhǎng piāo dài ，huáng diào duǎn dí chuī 。shí gēn yuán lǜ xiǎn ，lú sǔn chōu dān zì 。piāo xuán nòng tiān yǐng ，gǔ guì ná yún bì 。chóu yuè wēi zhàng hóng ，juàn yún xiāng màn cì 。máng mài píng bǎi jǐng ，xián chéng liè qiān sì 。cì cù chéng jì rén ，hǎo xué chī yí zǐ 。
-
李贺(790-816)，字长吉，河南昌谷(今河南省宜阳县)人。唐皇室远支。因父亲名晋肃，「晋」、「进」同音，不得参加进士科考试，堵塞了仕进之路，仅作过几年奉礼郎(管宗庙祭祀司仪一类事务的从九品小官)。他对这种低微的职务很不满，年少失意，心情抑郁，再加上刻苦作诗，损害了身体，年仅二十七岁就逝世了。李贺早年即工诗，很有才名，受知于韩愈、皇甫湜。他继承了《楚辞》的浪漫主义精神，又从汉魏六朝乐府及萧梁艳体诗多所汲取，以丰富的想象力和新颖诡异的语言，表现出幽奇神秘的意境，要凌驾大自然而创造出新奇幽美的艺术境界，形成了自己的独创风格，并对中晚唐某些诗人发生了一些影响。他的诗大都构思奇特，意境怪诞、想象丰富，语言新颖诡异。但由于仕进无路，少年失意，使他生活孤寂，性情冷僻，诗中常带有感伤、消沉的情调。他作诗态度严肃，冥索苦思，命意遣词，都力求深刻、独到。