王昭君二首原文：其一汉家秦地月，流影照明妃。一上玉关道，天涯去不归。汉月还从东海出，明妃西嫁无来日。燕支长寒雪作花，蛾眉憔悴没胡沙。生乏黄金枉图画，死留青冢使人嗟。其二昭君拂玉鞍，上马啼红颊。今日汉宫人，明朝胡地妾。王昭君二首拼音解读：qí yī hàn jiā qín dì yuè ，liú yǐng zhào míng fēi 。yī shàng yù guān dào ，tiān yá qù bú guī 。hàn yuè hái cóng dōng hǎi chū ，míng fēi xī jià wú lái rì 。yàn zhī zhǎng hán xuě zuò huā ，é méi qiáo cuì méi hú shā 。shēng fá huáng jīn wǎng tú huà ，sǐ liú qīng zhǒng shǐ rén jiē 。qí èr zhāo jun1 fú yù ān ，shàng mǎ tí hóng jiá 。jīn rì hàn gōng rén ，míng cháo hú dì qiè 。